Het laatste verhaal in 2011, even terug naar NL voor Kerstmis en Oud-Nieuw

Het laatste verhaal in 2011, even terug naar NL voor Kerstmis en Oud-Nieuw.

Vrijdag 16 december is er opnieuw blauwe lucht en zon en nadat de zon echt is doorgebroken loopt de temperatuur zelfs op tot 18 graden. Warmer wordt het niet omdat er een kil windje waait.We halen nog wat laatste boodschappen bij een Wal-Mart in de buurt (slechts 7 mile van de storage) en vragen of we hier kunnen overnachten. Eigenlijk kan in Phoenix nergens bij een Wal-Mart overnacht worden maar het gebeurt wel dus mogelijk zullen we hier enkele uren gaan staan voor we vroeg in de ochtend onze camper naar de stalling moeten brengen. We zijn de laatste dagen wat chaotisch bezig geweest met onze route, rijden wat heen en weer en vandaag is het niet anders want terwijl we al in Phoenix zitten, willen we toch nog even terug naar het zuiden waar 40 mile ten Noord-

Biosphere 2 nabij Tucson

Oosten van Tucson, Biosphere 2 staat, een grote glazen kas, waar eind jaren tachtig een natuurlijke omgeving is nagebouwd. Oorspronkelijk met de bedoeling om na te gaan of in een gecreeerde omgeving (afgesloten van de buitenwereld) leven mogelijk zou zijn. Thans is Biosphere 2 door de universiteit van Arizona in gebruik als faciliteit waar ecologische experimenten plaatsvinden. Onderweg stoppen we bij de Wal-Mart in Mesa om naar andere banden te kijken. Onze bandenmaat is niet voorhanden, wel zijn er prachtige truckbanden met een breedte van 225 ipv 215. De technician van Wal-Mart Tyre Center vindt de ruimte bij de achterwielen echter onvoldoende om deze banden goed te kunnen monteren. En omdat onze bandenmaat op dit continent haast niet leverbaar is en de weinige exemplaren die er wel zijn te weinig draagvermogen hebben, vervolgen we een uur later onze reis zonder nieuwe banden, door de Sonora desert. Het voordurend rondrijden door de desert doet Dick verzuchten dat hij nu wel wat woestijnmoe wordt. Ik snap daar niets van want ik kan niet lang genoeg door deze dorre en droge vlaktes rijden. Nu ja droge, na ons modderbad van enkele dagen geleden weten we dat er hier ook aardig wat regen valt. Tegen twee uur vinden we bij Florence een mooie camping, te midden van de Teddybear Cholla’s (cactussen met venijnige stekels die je bespringen als je er te dicht langsloopt). Er zou internet moeten zijn maar terwijl ik me aan de was wijdt, lukt het Dick toch niet om een internet verbinding te krijgen. De provider die hier een betaalde WiFi verbinding heeft reageert niet tijdig op de klachten vanuit de camping beheerders en ondanks het feit dat het netwerk wel zichtbaar is kan er geen verbinding worden gemaakt. Gelukkig hebben we nog wat megabites op onze MiFi zodat Dick uiteindelijk wel een nieuw stukje en een fotoserie op de website kan plaatsen. Terwijl we ons met onze afzonderlijke taken bezig houden wakkert de wind aan tot een heuse storm en ondanks de blauwe lucht en zon is het buiten niet meer lekker en gaan we binnen zitten. De hele nacht stormt het en het is verwonderlijk dat onze fietsenhoes, weliswaar erg gehavend en vol met scheuren, nog om onze fietsen zit. Na een douche in een enorm grote ruimte, het dumpen van grey- en black water en uiteraard de inname van schoon water, rijden we verder naar het zuiden en arriveren om half elf in Oracle waar zich Biosphere 2 bevindt.

De Oceaan in Biosphere 2

Binnen een kwartiertje kunnen we aan een rondwandeling beginnen door dit futuristisch uitziende complex waar we door de verschillende landschappen lopen, gematigd klimaat, woestijn, savanne, regenwoud en langs een oceaan. Al met al brengen we er drie uur zoet, ondertussen luisterend naar wat onze gids over dit complex te zeggen heeft. Het is een interessante toer en we zijn blij dat we terug zijn gereden. Helaas is de State campground in de buurt gesloten zodat we een andere weg naar het Noorden nemen, uiteraard weer door de Sonora desert. Overal waar we kijken zien we Saguaro’s en maar heel weinig bewoning dus groot is onze verbazing als we in Globe, bij een kruising van wegen, plotseling een Wal-Mart ontdekken. Navraag bij de manager leert ons dat we hier mogen overnachten mits we aan de uiterste rand van het parkeerterrein gaan staan, zo ver mogelijk verwijderd van de ingang en maximaal 1 nacht. Als we een goed plekje gevonden hebben gaat Dick zich bezig houden met de reparatie van de camperdeur die ik in de storm uit mijn handen heb laten vallen zodat deze ietwat ontwricht is.
Omdat een spiedend oog van een echtgenote bij dergelijke werkzaamheden niet echt      bevorderlijk werkt, laat ik Dick alleen en verdwijn Wal-Mart in om daar op mijn gemakje rond te snuffelen. Het is er echt weer voor want de zon is inmiddels achter een dik wolkendek verdwenen en alhoewel het nog zo’n 13 graden is kun je op een parkeerterrein van Wal-Mart niet op een stoeltje gaan zitten. Als Dick na zo’n anderhalf uur zwoegen (en mopperen op mij) de deur eindelijk provisorisch gerepareerd heeft kom ik terug van mijn winkelen. Na het nuttigen van een lekkere macaronie schotel nestelen we ons, met de kachel aan, op de bank met een spannend boek.

Upper Cliff Dwellings Tonto N.M.

Zondag 18 december is het bewolkt maar zo nu en dan komt er ook wat zon tevoorschijn. Er is praktisch geen wind en al snel is het rond de 15 graden. Direct nadat we bij Wal-Mart zijn vertrokken rijden we door een berglandschap waarbij de bossen gevormd worden door Saguaro’s. Om half elf arriveren we bij Tonto National Monument waar een Ranger klaar staat om een wandeling naar de Upper Cliff Dwellings (een complex van rotswoningen) te maken. We pakken snel wat versnaperingen, water, extra kleding en een rugzak, doen onze bergschoenen aan en gaan dan mee met deze bergwandeling. We boffen want naast ons zijn er nog twee mensen, Carl een inwoner van Tonto Basin en Wasantha een Indiaas meisje uit Maryland. Het is een redelijke klim dwars door woest terrein naar de Upper Cliff Dwellings waar de Salano indianen tussen 1250 en 1400 woonden. In tegenstelling tot Mesa Verde mogen we hier vrij tussen de rotswoningen rondlopen en van tijd tot tijd vertelt Ranger Jan over de wetenswaardigheden van deze plek, de levenswijze van de Salano’s, maar ook de voorkomende planten en dieren. Na zo’n drie uur rondwandelen komen we terug bij het Visitor Center waar we eerst een film bekijken (bijna ieder National Park of Monument heeft een film waarin het ontstaan en de geschiedenis belicht wordt) en daarna wandelen we, het is meer klimmen zo steil loopt het pad omhoog, nog naar de Lower Cliff Dwellings (een complex van rotswoningen vele malen kleiner dan de Upper Cliff Dwellings) maar toch leuk om ook te bekijken. Onderweg zien we opnieuw vele soorten cactussen, nu en dan vreemd gevormd en al lijkt de Teddybear Cholla cactussen aaibaar, het beste is om er op afstand van te blijven vanwege zijn nogal aanhankelijke stekels.

Vreemd gevormde Saguaro

Uiteindelijk rijden we tegen half vier weg van dit monument waar we onverwachts zo’n leuke wandeltocht konden maken. Helaas kunnen we onderweg nergens terecht om te kamperen daar we geen permit hebben voor Tonto National Forest. Als we eindelijk een verkoop adres tegenkomen hebben we geen zin meer om weer 12 mile terug te rijden. Net voor Tonto Bassin rijden we het gehucht Punkin Center in omdat we allemaal campers zien staan. We kunnen echter geen ingang vinden van dat terrein dus rijden naar een opzij staand gebouw waar ik een militair uitziende man vraag of we er de nacht kunnen doorbrengen. Hij heeft geen bezwaar en als we naast het gebouw waar hij zich bevindt gaan staan en als hij een half uur later vertrekt krijgen we zijn business card met de mededeling dat als iemand ons lastig valt we kunnen zeggen dat hij toestemming heeft gegeven om hier te overnachten. Zo brengen we, midden in dit gehuchtje, de avond en nacht door. Alhoewel de wolken langs de berghellingen naar beneden rollen en de lucht steeds dreigender wordt vallen er slechts enkele regendruppels en voor de rest van de avond houden we het droog. Met 5 graden Celcius is het echter zeer onaangenaam om buiten te vertoeven. Ook nu weer zullen we onze nieuwe grill niet uit kunnen proberen.
Na een heerlijke nachtrust in Punkin Center rijden we maandagmorgen op ons gemakje verder door Tonto Basin, dwars door de bergen, waar we omdat de wolkenbasis erg laag ligt, onze weg dwars door de wolken moeten zoeken en al snel niet verder dan 100 meter voor ons uit kunnen kijken. Het is jammer dat er zo weinig zicht is want op de momenten dat de wolken wat optrekken zien we een schitterend berglandschap om ons heen. We rijden verder richting Apache Trail waar onze eindbestemming voor vandaag ligt, het Lost Dutchman State Park. Als Nederlander moet je natuurlijk in een park met zo’n naam een nacht doorbrengen. Het is ’s middags niet warmer dan 12 graden maar met een mooi zicht op de bergketen in dit park ga ik toch buiten achter de computer zitten. Het wordt immers weer tijd een verhaaltje voor de website te schrijven. Regelmatig loop ik vanachter de computer weg om foto’s te maken van de Quail’s, de Cactuswren en de Cardinal’s (vogels) die hier overal rondlopen en vliegen. Tegen vier uur ben ik door het buiten stil zitten en de heersende temperatuur tot op mijn bot verkleumd en omdat de bibberfase is ingetreden besluit ik toch maar bij Dick in de camper te kruipen.

Even de nieuwe grill proberen

Dick is inmiddels begonnen met het uitzoeken van foto’s voor een nieuwjaarskaart zodat we die als we thuis zijn kunnen afdrukken en verzenden. Later in de middag knapt het weer wat op zodat we nog enkele mooie foto’s op deze schitterende campground kunnen maken. Een plaats om zeker nog een keer terug te keren zodat we een wandeling naar de zo aanlokkelijke bergtop kunnen maken. Het is weliswaar koud buiten maar wel windstil en dus besluiten we vandaag toch de bij Wal-Mart omgeruilde grill uit te proberen. Hij werkt goed en al snel zitten we met onze butterfly chops en een grote bak sla te genieten van het malse en smaakvolle vlees. De rest van de avond doen we weinig meer dan ons een boek uitlezen.
Alle wolken zijn dinsdag 20 december verdwenen en om acht uur ’s ochtends is het al 17 graden. Het wordt weer eens een schitterende dag. Helaas kunnen we niet op deze campground blijven en rondwandelen. Omdat ik, voor we vliegen graag alles schoon heb, hebben we vanavond een camping met laundry nodig. Maar voor we zover zijn rijden we eerst naar een discount tyre om daar na te vragen of ze onze banden kunnen leveren. Het is wel verstandig nu we zoveel rijden en straks in februari ook nog een bergtraject krijgen om andere banden onder de camper te zetten. Ook hier blijkt onze banden maat niet leverbaar in ieder geval niet een band, die ons gewicht kan hebben maar na een deskundige blik van tenminste vier monteurs verklaren alle vier dat bandenmaat 225 echt moet kunnen. We besluiten derhalve onze zes banden te vernieuwen.

Techneuten beoordelen

Omdat er slechts 5 banden op voorraad zijn maar de zesde tegen vier uur aanwezig is, rijden we naar de overkant waar Home Depot gevestigd is. Naar zeggen zouden we hier nieuw tapijt voor de camper kunnen kopen. En ja hoor, eindelijk kunnen we tapijt aan de rol kopen, met als gevolg dat we even later op het grote parkeerterrein geparkeerd staan, de vloer gedweild wordt en het nieuwe tapijt zodanig gesneden wordt dat het in de camper past. De rest van de middag zijn we hiermee zoet en als om half 5 ook beiden voorbanden zijn gemonteerd en onze twee reserve banden zijn opgeborgen rijden we naar de dichts bijzijnde camping. Moe en smerig van het in de warmte zwoegen aan de camper duiken we even later de warme jacuzzi in. Na een half uurtje bubbelen lopen we schoon en fris terug naar de camper waar we eerst een shuttle taxi reserveren die ons donderdagochtend naar het vliegveld moet brengen. Als we verzekerd zijn van vervoer wijden we ons aan het eten, het wordt wel tijd ook want het is inmiddels acht uur. Ach we eten lekker makkelijk. Er zijn alleen nog Angusbeef worstjes, maar met sla en wat franse kaas is het toch een feestmaal. Het weer heeft besloten zich van zijn mooiste kant te laten zien en dus is er woensdagmorgen vroeg al staalblauwe lucht en zon en al snel is het korte broeken weer (22 graden). Nadat we geskyped hebben, de was gedaan, het bed schoon gedekt, alle kleding schoon opgeborgen, de koelkast gepoetst, het laatste water hebben geloosd en we  ingechecked hebben voor onze eerste vlucht (de tweede blijkt helaas nog niet mogelijk) rijden we precies om elf uur weg van de camping. Op naar het parkeerterrein van gisteren om onze bagage in te pakken en als het even mogelijk is toch ook nog een stukje op de website te plaatsen.