Net thuis en dan weer op stap – deel 2

Net thuis en dan weer op stap – deel 2
Duitsland augustus 2020

De maand augustus begint met schitterend weer, de zon schijnt volop en de lucht is staalblauw. Al vroeg op de ochtend is het 24 graden.

Na een ontbijt met werkelijk enorme croissants en het dumpen van ons black- en grey water rijden we binnendoor naar de stad Ilmenau, waar we aan de rand van het centrum een enorme parking naast de (wegens Corona gesloten) sporthal vinden. Het is bloedheet maar natuurlijk willen we in Ilmenau rondkijken. Gelukkig hoeven we niet ver te lopen naar het centrum van dit aangename stadje. Helaas is het wel zaterdagmiddag en dat betekent dat bijna alle winkels gesloten zijn en we alleen etalages kunnen bekijken.
Na enkele kilometers lopen ploffen we neer op een terrasje om ons tegoed te doen aan een heerlijke ijscoupe met veel vruchten. Ook dit terras is erg druk en het is het eerste terras waar de tafeltjes toch wat dichter op elkaar staan dan 1,5 meter. Maar we zitten aan de rand van het terras en proberen met onze rug naar de andere bezoekers te blijven. Weer helemaal gesterkt door het vele fruit (en wat ijs) vervolgen we na een uurtje onze tocht.
Een groot aantal caches is in de bossen, net buiten het centrum van Ilmenau, verborgen. De heersende temperatuur van 35 graden, alsmede het feit dat we net een caloriebom op hebben, maakt dat we deze caches willen zoeken. Om in de bossen te komen moeten we steile straten en berghellingen opklimmen. Maar het is het waard want uiteindelijk kunnen we genieten van de relatieve koelte in de dichte bossen boven Ilmenau. Dat deze bossen zich op een steile helling bevinden en de aanwezige paden in de tijd dat Goethe hier leefde (eind 18^e eeuw) gebruikt werden als greppels om water langs te voeren merken we als we na bijna 8 km rondwandelen willen afdalen naar de camper.

Boven gekomen is er een “berghut” waar ooit ook Goethe de rust zocht. De paden naar beneden zien er nog steeds uit als greppels en voeren steil naar beneden. Niet echt bevorderlijk voor Dicks knie maar met hulp van dikke takken en voetje voor voetje weten we toch heelhuids terug te keren bij de camper. Omdat begin van de avond een koel windje gaat waaien eten we onze heerlijke kebab toch maar binnen en dat is maar goed want al snel begint het hard te regenen. Gelukkig zijn er laat op de avond weer opklaringen en kunnen we de schitterende volle maan bewonderen. Dat wij niet de enigen zijn die deze maan bewonderen blijkt wel uit de regelmatige geweerschoten die uit de heuvels naast ons weerklinken.

 

Zondagochtend is het weer nog van slag want droge periodes wisselen af met zware regenval en regelmatig zijn er zware donderklappen te horen. Door het mooie heuvellandschap van Thüringen rijden we over smalle wegen verder naar het zuiden. Regelmatig komen we door kleine dorpjes waar de muren van de huizen bekleed zijn met leisteen.
In tegenstelling tot 1990, de tijd direct na de val van de muur, toen Dick in dit deel van Duitsland werkte, als hoofduitvoerder bij een dakdekkersbedrijf, zijn de huizen nu kleurig geverfd en is nergens meer de grauwsluier te zien die de huizen destijds bedekte.

 

 

 

Na een bord in de berm wat ons attendeert op de vroegere aanwezigheid van de muur die Oost- en West-Duitsland van elkaar scheidde worden de bergen om ons heen hoger en de huizen schilderachtig met balkonnetjes en veel bloembakken. We zijn in Beieren aangekomen. In Naila, op de parking naast het station, zetten we de camper neer. Helaas begint het opnieuw te regenen dus drinken we koffie en lezen wat. Pas om drie uur wordt het droog en kunnen we het stadje te voet verkennen.

 

Helaas blijft het niet droog en als het om 17:00 uur opnieuw begint te regenen en niet zo zachtjes ook, zijn we blij dat we onze dunne plastic poncho’s bij ons hebben. Ze doen goed dienst en werken aanzienlijk beter dan toen we ze enkele dagen geleden op de fiets aan hadden. ‘s Avonds klaart het gelukkig weer op en kunnen we droog naar het Griekse restaurant op de markt lopen. Een goede keuze want het eten is echt heel erg lekker. Voor het eerst in Coronatijd eten we binnen in een restaurant, maar het zit gelukkig niet vol en er is veel ruimte tussen de tafeltjes. Als we ’s avonds weer teruglopen naar de camper is het afgekoeld naar 18 graden en voor het eerst zijn we blij dat we een jack aan kunnen trekken.

Maandag 3 augustus zijn we al vroeg op en alhoewel het niet meer regent is het wel zwaarbewolkt en we besluiten verder te rijden. We hoeven slechts 40 km te rijden en arriveren dus al vroeg in Marktschorgast waar we naast de Frankia fabriek onze camper parkeren. Helaas is het vakantietijd en de fabriek heeft “betriebsferien” en is dus gesloten maar als dat niet het geval was hadden we evenmin binnen een kijkje kunnen nemen. Corona gooit hier ook roet in het eten. Omdat we niet echt in een centrum staan pakken we onze fietsen om de omgeving te verkennen. Voor het eerst in tijden hebben we weer een jas aan. De temperatuur is echt gekelderd, het is slechts 16 graden en er waait een kil windje.

We merken dat Beieren duidelijk meer bergen heeft want de ene na de andere 17 % helling wacht ons en als het even wat vlakker is dan zijn de percentages van de hellingen nog steeds tussen de 14 en 16 %.

Wat is het nu heerlijk om een e-bike te hebben. Als het te steil wordt zetten we gewoon onze turbostand op en in onze lage versnelling vliegen we de hellingen op.
De fietsen hebben het in de afdalingen wel hard te verduren want regelmatig knarst en piept de fiets hoorbaar.
Volgens mij verslijt ik meer dan een remschijf deze vakantie.

Maar we maken een schitterende tocht in de omgeving waarbij de rit over de bospaden van het Schortal, ondanks de steile afdalingen over soms glibberige zandpaden en het doorkruisen van riviertjes, wel aangenamer is dan wanneer we over de gewone weg moeten klimmen of dalen en voortdurend worden ingehaald door langsrazende auto’s. Na 4 uur rondrijden en 24 km fietsen en een blik te hebben geworpen op het plaatsje Marktschorgast wat slechts uit één winkelstraat bestaat, keren we terug bij de camper. Na een sombere dag breken nu gelukkig de wolken en verschijnen enkele zonnestralen. We kunnen in een hoekje uit de wind heerlijk nog even buiten zitten. In de verste verte is geen winkel of restaurant te bekennen dus koken we zelf een eenvoudig maal. Helaas zijn onze tomaten beschimmeld geraakt dus blijft het bij rösti en worstjes.

Als we dinsdag wakker worden blijkt er aan de deurknop een zakje broodjes te hangen. Complimenten van de Frankia fabriek. En ze smaken heerlijk dus voordat we deze plaats verlaten ga ik bij de werkplaats even bedanken. We hebben ons reisschema inmiddels verschillende malen aangepast en gisteren besloten naar Bayreuth te rijden.
Opnieuw een plaats die heel dichtbij ligt, slechts 24 km verderop, dus voor 10 uur staan we al op de grote parking vlakbij het centrum. Niet op de voor campers bestemde plekken daar onze camper daar onmogelijk kan staan (te korte plaatsen) maar gewoon tussen de geparkeerde auto’s.
Onze waszak heeft zich inmiddels behoorlijk gevuld en daar ook Bayreuth een studentenstad is denken we hier weer mogelijkheden te hebben om te wassen dus zoeken we opnieuw naar een wassalon. Niet ver van onze parking vinden we inderdaad een mogelijkheid om te wassen. Hier is echter geen parkeergelegenheid voor onze camper dus pakken we onze fietsen, bevestigen onze fietstassen en laden al ons wasgoed erin en fietsen naar de wassalon.

Deze is beduidend kleiner dan die in Erfurt en ook wat drukker, maar we vinden net voldoende lege machines om al ons wasgoed te kunnen wassen. Terwijl Dick terugfietst naar de camper om ons wasmiddel terug te brengen, blijf ik in de wassalon wachten. Gelukkig is Dick weer terug als alle wasgoed uit de drogers komt en samen vouwen we alles op en fietsen om drie uur weer terug naar de camper. Nadat alles is uitgeladen bij de camper fietsen we nog even de stad in, nu op zoek naar een supermarket omdat we water nodig hebben. Na de halve stad door gecrost te hebben vinden we wat we nodig hebben.
Op de weg terug blijkt de rem van Dick niet meer te functioneren. De zware afdalingen van gisteren hebben hun tol geëist. Daar je in deze bergachtige omgeving zonder deugdelijke remmen niet ver komt en fietsen zonder remmen einde oefening is, zoekt Dick naar een fietsenmaker. We hebben geluk want op nog geen 300 meter afstand blijkt zich er een te bevinden. Terwijl ik ons schone wasgoed opberg en onze bedden met schoon beddengoed dek, fietst Dick er naar toe. Hij komt even later lopend terug en einde van de middag heeft hij weer een goedwerkende fiets met nieuwe remmen en remschijf.

Vanochtend, toen we op weg waren naar de wassalon hebben we gezien dat er een Thais restaurant in de stad is en daar we eigenlijk wel trek in Thais eten hebben lopen we daar begin van de avond naar toe.
In slechts 15 minuten staan we in het centrum van Bayreuth en niet lang erna nemen we plaats op het tuinterras van Hua Hin.
Gelukkig zitten we in deze binnentuin goed beschut zodat het met jack aan buiten goed uit te houden is. Het eten smaakt voortreffelijk en we blijven lang op het terras zitten.

Woensdag 5 augustus staan we pas om half negen op. De zware bewolking is gelukkig verdwenen, de zon schijnt en de lucht is blauw.
Echt een dag om na de huishoudelijke beslommeringen van gisteren er weer eens met de fiets op uit te trekken Daarom pakken we, nadat we heerlijk ontbeten hebben met weer eens verse broodjes, onze fietsen.

 

Dick heeft gisteren gelezen over de Eremitage, een in 1715 ontstaan park met schitterende bouwwerken, oude paleizen, verschillende fonteinen en bronnen. En laat dat nu op fietsafstand van onze camperplek te bevinden. Hemelsbreed is het niet verder dan 10 km fietsen. Bayreuth heeft schitterende fietspaden langs de Roter Main en het is een plezier om hierlangs te fietsen en dan leidt een cache naar een prachtig waterbassin van een van de oude paleizen in het park van de Eremitage.
Het is werkelijk schitterend en dat vinden vele mensen met ons want naarmate we dieper dit park in fietsen wordt het drukker.

Bij de Zonnetempel zijn de muren en pilaren zo schitterend gebouwd dat we geen genoeg krijgen van het foto’s maken. Maar het is ook warm en dus verdwijnen we uiteindelijk dieper de bossen in. Dat op het terrein van de Eremitage ook zeer steile hellingen zijn blijkt als we een meer dan 20 % steil bospad afdalen. De remmen draaien opnieuw overuren. Het is maar gelukkig dat onze fietsen dikke banden hebben zodat we iets meer grip hebben op de zand- en grintpaden. Uiteindelijk verlaten we het park en na 26 km fietsen zijn we rond drie uur weer terug bij de camper. De rest van de middag doen we weinig, nu ja ik dan.
Dick moet al onze gevonden caches nog loggen. Omdat het heerlijk weer blijft lopen we begin van de avond opnieuw naar de binnenstad van Bayreuth waar we opnieuw bij ons Thais restaurant eten. Het is er veel drukker dan gisteren maar we vinden gelukkig nog een vrij tafeltje. We weten niet of ze het gisteren vergeten hebben of dat registratie van gegevens alleen plaatsvindt als het erg druk is maar we moeten nu wel onze adresgegevens achterlaten. Het eten in dit al 23 jaar bestaande restaurant is opnieuw voortreffelijk en meer dan voldaan lopen we laat in de avond weer langs de rivier de Roter Main terug naar de camper.

Nog voor 7:00 uur zijn we donderdag 6 augustus al wakker en na een vroeg ontbijt met heerlijke verse broodjes rijden we de autobahn op. Marjo en Wim hebben ons laten weten dat het stadje Dinkelsbuhl meer dan de moeite waard is om te bezoeken dus dat wordt ons volgende doel.
Om 11:00 uur arriveren we bij de parking aan de rand van het stadje en daar er net een camper is weggereden kunnen we het laatste langere plekje op deze parking bezetten. Zoals vaak het geval is in Europa zijn de camperplekken op parkings meer geschikt voor kortere campers en kan onze 8 meter wagen derhalve niet overal geparkeerd worden. Maar we hebben een plaatsje en lopen al snel door de stadspoort Dinkelsbühl in. Marjo en Wim hebben niet overdreven want het is een schitterend plaatsje.

Direct al bij binnenkomst stralen de gekleurde huizen je tegemoet en straat na straat is een lust voor het oog om door te lopen. Je merkt dat deze stad een echte publiekstrekker is want overal lopen drommen mensen en de terrassen zitten zo rond het middaguur overvol. Het is ook eigenlijk geen temperatuur om rond te lopen nu de thermometer de 25 graden al gepasseerd is. Natuurlijk steken we in de schitterende Georg kerk een kaarsje aan en wandelen we langs en over grote delen van de stadsmuren.
Na 10 km houden we het voor gezien en wandelen rustig terug naar de parking waar het veel rustiger is zodat ook hier blijkt dat veel dagjesmensen alleen overdag de parking gebruiken maar er niet overnachten.
Ook vrijdag blijven we nog een dagje in Dinkelsbuhl. Ditmaal willen we de omgeving verkennen, een goede keuze want het lijkt erop dat de temperatuur vandaag omhoogschiet.

 

 

We printen de route uit die ons naar de omliggende bossen voert en begeven ons op weg. Tussen de bomen is het aangenaam en we genieten van de smalle bospaadjes.
Wel wordt door het heuvelachtige terrein opnieuw het uiterste gevergd van onze remmen.
Na 4 uur, we hebben het hele bos doorgecrost en de nodige caches gevonden, zijn we terug in Dinkelsbuhl.
De hitte (tussen de huizen van het stadje is het inmiddels 33 graden) slaat gewoon op je neer en we ploffen neer op een terrasje in de schaduw om ons tegoed te doen aan opnieuw een heerlijke ijscoupe.
Omdat het inmiddels 17:00 uur is fietsen we daarna langzaam terug naar de camper waar we onze stoeltjes buiten zetten en genieten van de intredende avond. Pas laat in de avond eten we nog wat.

Zaterdag 8 augustus staan we bijtijds op en na het dumpen van grey- en black water en het vullen van onze vers watertank pakken we de autobaan naar Karlsruhe vanwaar een smalle weg ons door de met wijnranken getooide berghellingen naar het stadje Wissembourg in Frankrijk voert. Op de parking bij het plaatselijke zwembad is voldoende ruimte omdat, net als elders in Europa, de zwembaden en meertjes met tijd-slots werken zodat er telkens slechts een beperkt aantal mensen toegelaten wordt. Wel jammer natuurlijk dat je niet onbeperkt in het water kunt vertoeven want de temperatuur overstijgt de 33 graden maar Coronatijden eisen nu eenmaal drastische maatregelen.
Nadat de camper staat pakt Dick mijn fiets uit de achtergarage en fiets ik naar een supermarket. Het is even zoeken waar die zich bevindt maar uiteindelijk vind ik er een aan de rand van de stad en kan ik mijn fietstassen volladen met Perrier, de reden waarom we door Frankrijk terugrijden. Helaas is er een maximumcapaciteit aan mijn fietstassen dus als ik de frisdrank bij de camper heb gebracht en Dick deze een plekje in de camper geeft fiets ik opnieuw naar de supermarket, nu een andere, om nog een lading frisdrank te kopen. Je kunt met deze warmte niet genoeg bronwater hebben.
Doordat het te warm is buiten (in de middag wordt de 35 graden overschreden) lopen we pas tegen half zes de stad in. Het blijft een lust voor het oog om door de smalle straatjes van dit mooie stadje te dwalen alhoewel ik moet zeggen dat we met deze warmte toch iets minder oog hebben voor de mooie huizen en meer voor de terrasjes met koele drankjes.

Vanwege Corona is er geen menukaart en moeten we onze bestelling doen door schoolborden te bekijken waarop de beschikbare gerechten op vermeld zijn. Natuurlijk, we zitten midden in een wijngebied, bestellen we een karafwijn en terwijl we aan ons glas nippen zijn we het erover eens dat dit een betere plek is om te vertoeven dan rondlopen in het stadje. Het eten valt iets tegen maar dat komt ook doordat we de afgelopen periode erg verwend zijn met het Duitse eten. De wijn is meer dan voortreffelijk. Dat mag ook wel want als we bij het afrekenen naar de bon kijken zien we dat we voor dit halve litertje wijn 20 euro moeten betalen. Helaas koelt het weinig af zodat we bij terugkeer bij de camper, waar binnen temperaturen van 39 graden heersen, nog lang buiten blijven zitten en natuurlijk slapen we opnieuw met alle mogelijke ramen en luiken wijd openstaand.

Als ik zondagochtend vroeg Wissembourg inloop blijken alle drie mij bekende bakkers dicht te zijn. Onbegrijpelijk voor Frankrijk waar iedereen elke ochtend vers stokbrood haalt maar het is niet anders dus ontbijten we met oud Duits brood en na alles afgewassen te hebben rijden we binnendoor terug naar Duitsland.

Vlakbij Wissembourg kruisen we de grensovergang van St.Germanshof waar zich een Europees monument bevindt. Op deze historische plek werd op 6 augustus 1950 door studenten van over heel Europa de grenspaal en slagboom vernietigd. De studenten verklaarden daarbij dat ze voor de eerste maal in de geschiedenis niet naar de grenzen marcheerden om elkaar te doden maar ze wilden laten weten dat alleen een Europese staat, zonder grenzen, veiligheid en welvaart zou kunnen brengen. Deze federale Europese staat is er echter nooit gekomen en we zullen het moeten doen met een Europese Unie.
Na wat foto’s rijden we langzaam noordelijker en eind van de ochtend arriveren we in Mettlach. Op het terras van de brouwerij is het erg druk met gasten maar op de in de zon zinderende parkeerplek voor campers staat niemand. Alhoewel er geen greintje schaduw te vinden is parkeren we onze camper en pakken onze fietsen om naar het bos te rijden. Tijdens ons vorige verblijf hier, eind juni, was dat door houtkap werkzaamheden niet toegankelijk.

We nemen wat extra water mee wat met temperaturen van 35 graden geen slechte beslissing is en klimmen met onze fiets in turbostand, de hellingen op naar het bos. Enorme stapels boomstammen laten zien dat deze bosweg de vorige keer terecht was afgesloten en we genieten van de iets lagere temperatuur tussen de bomen.
Het is slechts 32 graden.
Het bos is enorm geaccidenteerd, de ene na de andere steile boshelling verschijnt in ons zicht en dat betekent dat opnieuw het uiterste gevergd wordt van onze remmen en versnellingen. We verliezen menig waterdruppel.

Soms rijden we tussen enorme dennen, dan weer zijn alle bomen dik begroeid met mossen en een ander deel van het bos bestaat slechts uit loofbomen waarbij grote varens en braamstruiken de ondergrond vormen.
De 35 caches die op deze Powertrail verstopt zijn kunnen we gelukkig allemaal vinden en zo zijn we om half 4, na 3 uur klimmen en dalen en 15 km afgelegd te hebben weer terug op de parkeerplek waar de temperatuur in de camper de 43 graden bereikt heeft.
Ik kan jullie verzekeren dat ’s avonds de voortreffelijke maaltijd en het heerlijke getapte biertje op het terras van de brouwerij heel erg goed smaakt en we ondanks de hitte in de camper (het koelt gelukkig toch nog af naar 35 graden) als een blok beton in slaap vallen.

Als we maandagochtend 10 augustus om half 8 opstaan is het slechts 25 graden. Het voelt heerlijk koel en geeft een heerlijke start van een nieuwe dag. Natuurlijk dumpen we en vullen we onze tank met vers water voordat we ons op weg begeven naar het noorden.

We bevinden ons niet ver van Luxembourg waar we onze dieseltank volgooien en rijden dan langs de Moezel dwars door Luxembourg naar Echternach waar we vlakbij willen overnachten om morgen de Teufelsschlucht te bekijken.
Als we daar om 11 uur arriveren is het echter extreem druk en de parkeerplek is overvol dus rijden we verder en in Deudesfeld gaan we op een parkeerplek naast een waterbron staan. Het stadje is echter doods en saai, alles is dicht, dus nadat we er een tijdje hebben gestaan, rijden we eind van de middag toch verder naar Kelberg. Hier is een grote parking bij het plaatselijke zwembad met voldoende ruimte. De temperatuur is wat minder verstikkend (28 graden) en het is buiten goed toeven. Wel moet we alle ramen van de camper dichtdoen omdat onze buurman camper uitgebreid onder onze ramen gaat barbecueën. Iets wat niet hoort op een parkeerplek maar met deze temperaturen toch plaatsvindt.

Dinsdag 11 augustus staan we pas om 8 uur op, het is een stuk afgekoeld want in de camper is het slechts 25 graden. Na een heerlijk ontbijt rijden we naar een supermarkt om ons lege statiegeld flessen in te leveren. In tegenstelling tot andere Europese landen zit op iedere fles en blikje in Duitsland statiegeld. Als we bij de inlevermachine staan wordt iedere fles en blikje weer teruggestuurd en met dezelfde volle tas lopen we weer terug naar de camper. Straks in Nideggen zullen we het nog eens proberen bij een andere supermarket. Maar daar begint de struggle om onze flessen te retourneren opnieuw. De ene na de andere fles wordt uitgespuugd en we snappen niet wat er aan de hand is totdat Dick

, die altijd beter om zich heen kijkt dan ik, ontdekt dat er twee soorten inlevermachines zijn, namelijk voor “Mehrweg en Einweg flaschen” en laten onze flessen nu Einweg flaschen te zijn.

 

Snel zijn alle flessen nu ingeleverd en met een lege tas kunnen we nu naar de camperplek rijden die zich naast het stadje op de rand van de rotsen bevindt. Er staat slechts een andere camper maar er zijn wel veel geparkeerde auto’s dus het is even zoeken waar we de camper neerkunnen zetten. Zeker omdat het parkeerterrein ook heel schuin afloopt en onze oprijplanken een grens hebben aan waar we wel en niet kunnen staan. Net na het middaguur pakken we de fietsen en rijden naar het stadje waar we die heerlijke Teufels ijscoupe willen bestellen. Helaas het ijsrestaurant heeft vandaag Ruhetag en is dus gesloten dus onverrichterzake fietsen we verder.
Op het plateau naast het stadje zijn verschillende caches verstopt die we middels een dwaaltocht tussen de mais en korenvelden, een voor een kunnen traceren. Het is een leuke route, wel soms met steile afdalingen over de grasranden tussen de maisvelden.

Daar de lucht steeds dreigender wordt besluiten we tegen 4 uur terug te fietsen naar de camper. Een goed besluit want zodra Dick de fietsen in de camper heeft gezet begint het echt hard te regenen.
Pas laat in de avond stopt de regen en klaart het wat op.

Gelukkig schijnt de zon weer volop als we woensdagochtend op staan en we naast de camper een spiegelend meer zien en vervolgens via binnendoor wegen naar Brüggen rijden en de temperatuur loopt snel op.

Er staan slechts twee campers op deze camperplek. Heel bijzonder want normaal gesproken staat het hier helemaal vol. De warmte schrikt de mensen duidelijk af. Na een heerlijke kop koffie te hebben gedronken pakken we de fietsen om wat lichaamsbeweging te hebben. Eigenlijk moeten we wel weg want het is veel te warm om hier rond te hangen. Omdat we in de richting van enkele meertjes fietsen neem ik voor alle zekerheid onze zwemspullen mee. Na enkele omwegen, het lijkt wel of iedere weg geblokkeerd wordt door een riviertje, komen we in het bos rondom de meertjes. Het water ziet er niet aanlokkelijk uit, erg bruin en vol liggend met bladeren, dus de kans dat we onze zwempakken zullen aantrekken is miniem, alhoewel ik met de huidige temperatuur van 33 graden best wel een koele duik had willen maken. Gelukkig zijn er wel wat leuke caches verstopt dus voorlopig zijn we van de straat en verblijven we in de betrekkelijke koelte van de bossen. Om 16:00 uur zijn we weer terug bij de camper waar inmiddels nog zeker 6 campers zijn bijgekomen.

 

Omdat mijn fiets nu kuren vertoont en enorm knarst en piept gaat Dick in de schaduw van de boom de fietsen schoonmaken.
Ik wandel ondertussen naar de winkel aan de overkant om nog wat inkopen te doen.
‘s Avonds halen we een Kebab maaltijd bij Alladin aan de overzijde van de straat.
Net als eerdere keren smaakt het heerlijk. Als we buiten nog een lekkere kop koffie drinken kijken we met opperste verbazing naar onze overburen die zich buiten hun camper op het parkeerterrein douchen (de douche hoeft nu niet schoongemaakt te worden).
Dit is echt gedrag wat je niet heel vaak ziet op een parkeerplek voor campers en meer thuishoort op een camping.

Gelukkig koelt het later op de avond wat af en is de camper van 40 naar 25 graden afgekoeld als we gaan slapen.

Na het ontbijt op donderdag 13 augustus verlaten we Brüggen. Op weg naar huis stoppen we even in Schijndel waar we rondkijken naar een nieuwe tafel maar helaas we vinden niet wat we zoeken dus rijden we verder. In Moordrecht, bij de fietswinkel 12GO, laden we mijn fiets uit zodat die nagekeken kan worden want hij is zeker niet in orde en dan rijden we naar huis waar we de rest van de middag besteden aan het leeghalen en schoonmaken van de camper.

Geen overbodige luxe want de hitte en stoffige omstandigheden waar we ons hebben bevonden heeft een dikke laag vuil achtergelaten. Er ligt een leuke kaart op de mat van Hannah en Henk met een vrouw op een enorme berg wasgoed en de tekst: “even after enlightment you still have to do the laundry”. Een heel toepasselijke kaart want als alle wasgoed naar de zolder is gesjouwd blijkt er een berg te liggen die nauwelijks te overzien is. Omdat het niet lukt om ook nog de buitenkant van de camper te poetsen doen we dat de volgende dag waarna we uiteindelijk vrijdagmiddag onze schoongepoetste en blinkende camper bij de stalling achterlaten.
Wanneer we opnieuw op reis gaan hangt voor een groot deel af van de Corona perikelen.