Vanuit New York naar het Noorden en Westen.

Zondag 3 april worden we wakker door uitbundige zonnestralen die langs de hoge gebouwen van Jersey City en Manhattan, grenzend aan onze camping, tevoorschijn komen en precies op onze camper schijnen. Voor mijn maatstaven (ik hou van lichte en zonnige plaatsen) hebben we dus een goed plekje uitgezocht. Na de lange wandeling gisteren hebben we weinig zin opnieuw zo’n stuk in New York te lopen, dus besluiten we verder te trekken.
Zeker is, dat we als we weer terug zijn in Europa opnieuw naar deze stad terugkeren alleen dan in een iets warmer seizoen.
Het voordeel van vertrek nu is de rust die er in de straten heerst en daarbij is het ook wel leuk om op onze route, noordwaarts langs de rivier de Hudson, prachtig weer te hebben.
We vullen de watertanks en dumpen onze vuile (black en grey) water en gaan dan op weg. Hebben een prachtig gezicht op de hoge gebouwen van Manhattan (rijden immers direct aan de andere kant van het water) en zien het Empire State Building boven alles uitsteken. Hebben nu standaard de kortste route ingesteld in onze Hakuna omdat we daarmee altijd wegen door dorpjes hebben. Ook nu hebben we al snel een zeer heuvelachtige route langs de Hudson.
Bij het rijden door de straten zien we dat op de stoepen en grasvelden voor de huizen de kranten worden neergesmeten, net als op de TV en daarnaast zijn er veel joggers en fietsers te zien. Soms vragen we ons af of een fiets het gewicht van de persoon die erop zit wel zal houden want dan is het meer vlees dan botten wat de fiets voortbeweegt.
De natuur is duidelijk nog in de winterslaap en nergens zie je nog bomen of struiken in bloei. Het terrein wordt steeds heuvelachtiger en op een gegeven moment zijn de wegen zo steil dat we er echt niet meer met de camper tegenop kunnen rijden, dus nemen we een andere weg die iets minder geaccidenteerd is.
 Inmiddels zijn we er achter gekomen dat alle State Parks nog gesloten zijn. Op zijn vroegst gaan ze half mei open maar vaker ligt de opening op 24 mei. Dat is een lelijke streep door onze plannen want prachtige plekken midden in de natuur zijn echt niet toegankelijk en dus kunnen we er ook niet overnachten.
Dat betekent dat we naar onze noodovernachtingsplekken uitwijken, te weten het parkeerterrein van de superstore Wal-Mart in Kingston. (Niet Kingston van Bob Marley maar in de staat New York). Ach, het is nu toch te koud om buiten te zitten, het is makkelijk als we nog wat nodig hebben en veilig omdat de winkel de hele nacht open is en er overal security camera’s staan. We slapen inmiddels zo vast dat we de auto’s die’s nachts langsrijden, niet eens meer horen.

De volgende dag, de tweede week van onze grote reis, begint druilerig. Het heeft vannacht erg veel geregend en ook nu nog vallen druppels neer. Vaak moeten we kijken of het nu regen is of natte sneeuw. In ieder geval is het nu buiten niet aangenaam toeven. We zetten verder koers naar het noorden nu naar de Adirondack Mountains waar ik een camping heb kunnen vinden die open is. Rond het middaguur komen we eraan nadat we langs veel huizen hebben gereden waar de sneeuw nog opgehoopt tegen de ramen ligt.
Deze winter is erg koud geweest en op een gegeven moment lag er zelfs 5 meter sneeuw. Nu, aan de restanten langs de weg is dat nog wel te zien. Begrijpelijk dus dat er geen enkel park open is en ook bijna alle campings dicht zijn. De uitgezochte camping in Lake Luzerne is niets, over blubberpaden zoeken we onze weg en bij het bekijken van de enige droge plek waar we zouden kunnen staan, moeten we over ijsplaten lopen.
Nee, toch maar een andere overnachtingsplek zoeken, ook al wilde ik hier graag rondkijken vanwege de prachtige natuur met zijn hoge bergen en een heel spannend boek wat ik gelezen heb over deze regio waarin een camper met prachtig weer vertrok en door het plotseling omslaande weer in een sneeuwstorm terecht kwam met allerlei spannende verwikkelingen.
We zullen als we deze omgeving beter willen bekijken echt een ander jaargetijde terug moeten komen en derhalve vervolgen we onze weg naar het westen toe. Vanaf Lake Luzerne rijden we iets ten noorden van Amsterdam naar Rome. Dick wil al heel lang naar Rome toe en nu ligt deze plaats op onze route, dus een logische plek om te overnachten. Uiteraard wordt het weer een parkeerterrein van een Wal-Mart omdat er geen camping in de buurt open is. Onze pogingen om onderweg toch in een State Park te overnachten stranden opnieuw omdat de park politie grote boomstammen als versperringen heeft neergelegd op de wegen en paden om toeristen, zoals wij, die toch willen overnachten, de toegang te verhinderen.
Rome als overnachting plaats wordt het ook niet. In enkele gevallen is het niet toegestaan bij een Wal-Mart te overnachten en staan er kleine bordjes met “ No overnightstay”. Gelukkig bezitten we een adressenlijst van alle Wal-Marts in de USA, dus na een zoektocht op de atlas, vinden we 18 mile verder, in Utica, een andere Wal-Mart waar we wel kunnen staan.
Nog steeds is het onaangenaam weer, het regent en is koud. Wel stopt de regen als we even buiten lopen maar terug in de camper gaat het regenen onverminderd door. Het voordeel van dit parkeerterrein is dat er ook een leuk restaurantje staat waar we straks lekker gaan eten.
Dinsdag 5 april worden we pas om 7 uur wakker, het geluid van de vrachtwagens op de grote weg naast ons heeft niet als wekker gefunctioneerd. De temperaturen dalen verder en de regen is overgegaan in natte sneeuw.We vervolgens onze tocht (het lijkt door Europa) want na Barneveld komen we door Waterloo en Geneve en ook passeren we opnieuw de stad Bethlehem, maar nu in de staat New York.
Gepland was om langs de Fingerlakes te rijden, prachtige meren vlak voor de Niagara watervallen. Alles in de omgeving is hier echter ook dicht. Slechts een camping is volgens onze vuistdikke campingboek open zijn en daar sturen we op aan. En ja hoor, de camping in Canadaigua is niet alleen open maar heeft ook prachtige plaatsen en wat nog belangrijker is een mooie wasgelegenheid. En dan heb ik het niet over het wassen van onszelf maar uiteraard over het wassen van onze kledij en het beddengoed. Ik heb, sinds we hier in Amerika zijn, slechts 2 x eerder gewassen dus het wordt nu echt tijd dat alles weer eens door het water en sop gehaald wordt.

Ook heeft deze camping WiFi zodat we eindelijk weer eens contact kunnen zoeken met het thuisfront en onze website bijwerken. Het lezen van al jullie leuke reacties geniet prioriteit, zelfs boven mijn wasmanie, want daar zal ik me uiteindelijk pas woensdagmorgen vroeg mee bezighouden.
Dinsdag eindigt prachtig en we genieten vanuit de camper van een prachtige zonsondergang.
Omdat we toch voorliggen op ons reisschema hebben we besloten dat we ook vandaag, woensdag 5 april, in Canandaigua blijven. Het is werkelijk een genot, na enkele dagen gebivakkeerd te hebben op het parkeerterrein van een supermarkt, om op een camping te zitten met WiFi en een prachtig uitzicht op een vismeertje. Daarbij begint de dag prachtig, de hemel is staalblauw en de zon schijnt uitbundig. De keuze wat we straks na het wassen, gaan doen is niet zo moeilijk.
We pakken de fiets en begeven ons naar één van de Fingerlakes. Het is wel koud maar goed ingepakt met dubbele jassen en handschoenen is het fietsen goed te doen. De afstand is wel wat langer dan gedacht maar de zon maakt alles goed. Het meer ziet er koud en weinig aantrekkelijk uit, maar dat komt omdat, tegen de tijd dat wij bij één van de Fingerlakes arriveren, de wind is opgestoken en de wolken de zon volledig hebben verdreven. Alhoewel ik dat wel geopperd had is de lust om hier nu te gaan duiken tot nul verminderd en we rijden, na een stukje rondom het meer gereden te hebben, weer op ons gemakje terug naar de camping.
Op de terugweg stoppen we even bij een supermarkt waar we (nadat ik uiteraard een klantenkaart heb gehaald voor de korting) lekker chocolademelk kopen die we opwarmen en drinken terwijl we in de camper zitten, rozig van het fietsen in de ijzig koude wind die inmiddels is opgestoken.
Het lukt nu ook om met Hannah en Henk te skypen en ik merk dat het via dit medium leuk kletsen is. Gisteren al hadden we Thecla en Thomas aan de skypelijn dus we zijn weer goed op de hoogte van alle wel en wee in Nederland.
Morgen trekken we waarschijnlijk verder, naar de Niagara Falls.